nefret etmek

ağır bir söylem.

sizi insanlardan nefret edecek kadar onları ciddiye almamaya davet ediyorum. düşün ki 70 sene sonra hepsi mezar.hani nefret nerede?

nefret etme duygusuna sahip degilim.istemiyorum da.nefret kötü şey ya insanın kendisine veriyo en büyük zararı ne gerek var.

kendini doldurabiliyorsan zor degil, ya da gerceklerden kacmayin

sonuçta bir duygudur. insanin kendini korumasi icin gereklidir. ama bana kalsa en guclu durus hicbir sey hissetmemektir. manipule edilemez.

nefret edilen kişi ve şeylerden çok size zarar verir o yüzden mümkün mertebe ılımlı yaklaşılmaya bakılmalı. olmuyorsa da zorlanmamalı tabii. göbek bağınız bir kesilmedi neticede.

kötü birşey ya...sadece kendimize zarar veriyoruz..üzülüyorum bu cümleyi kullananlara. nefret cidden güçlü bi duygu affetmek daha zor?

duyguların en safı. her duygunun yanında menfaat varken nefret saftır. ve her zaman öyle kalacaktır.

çok sevmissen eğer ne yaparsan yap nefret edemiyosun. dilin ona nefret ettiğini söylüyo. kalbin hala onu seviyo. çok değişik gerçekten. insan düşünüyor acaba o da mı severek söyledi diye. ama laf ağızdan çıkınca geri dönüşü yok. emegine aşkına hayallerine nefretle bakamiyo insan. ne kadar sona ermiş olsada.

özlüyosundur gelmeyişine nefret edersin seviyorsundur senin olmayışına nefret edersin sensiz gülmesine nefret edersin ağlarsın nefret edersin onun için acı çektiğine nefret edersin ama nefret değilmidir içimizde ki aşkın eseri?

nedense nefret duygum yok yani ben öyle hissediyorum nefret edemiyorum en fazla sinir olurum ama nefret edicek kadar değil

ettiğiniz kişilere bile dikkat edin, çünkü nefret de aşk kadar keskin bir duygudur, sonu pek de iyi bitmeyebilir. (bkz: nefret bile hakedene..)

açıkçası ne kin ne de nefret bende pek bulunmaz ama şimşekleri üstüne çekmeyi başaran bş yane gerizekalı var (bkz: benim gibi mülayim adamı sinirlendiyorsunuz )

kendimden nefret ediyorum ya. yapmayacağım dediğim her şeyi yeniden yaptığım için kendime aşırı öfkeliyim. ha bir de canımı yakan insanlar için ağladığım ve üzüldüğüm için de kendimden nefret ediyorum. ne olur yani azıcık gururlu olsam be!

şu an her şeyden herkesten en çokta kendimden ediyorum.

seninle aynı memleketten olanlardan, seninle aynı kütüğü taşıyanlardan, seni doğurtan doktordan bile nefret ediyorum aminogli.

çoğu zaman nefret ettim senden hatta ölmeni bile istedim

en sevdiğim şey ^_^

Hayatım boyunca sıvı ve elektrolit dengesini anlayamayacağım , iğrenç bi konu ya okuyosun anlamıyorsun anlasan saniyesine unutuyorsun. Sorun hiç bir hocanın bu konuyu anlatmayıp hepsinin sormaktan en zevk anladığı konu . Vay anasını be.

Altı, yedi ay önce birinden nefret etmeye başladım. Öyle bir nefret ki... Ölse ve bir bardak su istese vermem. "Siktir git, al." derim. Dermanı bende olan bir derdi olsa, suratına bakıp acı çekmesini izlerim. Şimdi mi? Şimdilerde zerre umurumda değil. Nereye kadar nefret edebilir ki insan? Velhasıl kelam, nefret yorar.

Acayip bir duygu, insanı kontrolden çıkarttığına çoğu zaman şahit oluyoruz. Beni asıl merak ettiren şey; bir insan tanımadığı birinden neden veya hangi dürtü ile nefret eder? Beni acayip düşündürüyor bu durum. Bazen bir ünlünün talihsiz bir anı/fotoğrafı onu tanımayan bir başka kişi tarafından “oh olsun” edasında karşılanabiliyor. İlginç.

Içinde bulunmadığım durum. Ben neden nefret edeyim ki lan umrumda bile olmaz. Nefret de umursamaktır. Egoysa egoluyum evet. (bkz: hayatından çıktım ben senin bir daha gölgemi göremezsin sen)

Asla tarzım değildir. Hiçkimseden nefret etmem. Ya severim ya da hayatımdan çıkarır yoluma bakarım. Öyle intikam falan uğraşamam. Zaten şurada hepi topu kaç yıl yaşıyoruz da. Ben hesabımı mahşere bırakıyorum deyip rahat uyuyorum.

çok zor bir duygu. eskiden çok kolay nefret ederdim. zamanla bunun kendime zarar verdiğini anlayınca vazgeçtim. iyi ki de yapmışım diyorum. nefret başarılamamış sevgidir. birinden nefret ediyorsanız onunla ne kadar kuvvetli bir sevgisizlik bağı kurduğunuzu düşünün, o kişi bu kadar önemi hak ediyor mu? bence hayır. hiç his en güzelidir.

Bazen kendi vücudumdan nefret ediyorum, bu yaşta nasil böyle aciz, güçsüz ve çürük bir hale geldi nasıl bana böyle bir ihanette bulundu anlam veremiyorum. Buna sebep olduğum içinde kendimden nefret ediyorum.

Mesela bir yerde çalışıyorum. Başka birisi de çalışıyor. Aynı masada yemek yemek zorunda kalıyorum. O kişi gelen garson kıza yavşıyorsa, bağıra bağıra telefonda görüntülü konuşuyorsa nefret ediyorum. Birşey değil aynı masadayız diye "bizi de onun gibi yavşak sanacaklar millete reklam olacaz" diye korkuyorum.

Babam bana her şeyden nefret etmeyi zorla öğretti. Ben de ilk ondan nefret ettim. Hayata karşı sevgi dolu halimi öldürdüğü için ondan nefret ediyorum.